Otwock, dn. 20 listopada 2012 r.

Towarzystwo Przyjaciół Otwocka                       

WYKAZ proponowanych domów drewnianych i murowanych, które powinny być ujęte w GMINNEJ EWIDENCJI ZABYTKÓW OTWOCKA, ze względu na ich walory architektoniczne i znaczenie dla historii miasta.  

1. Ulica M.E. Andriollego: nr 10, nr 13, nr 45, nr 66, nr 90
2. Ulica Armii Krajowej: nr 4, nr 5(rejestr zabytków pod nr. 936), nr 8(rejestr zabytków pod nr.937), nr 13, Domek Dróżnika – nr 8A
3. Ulica Bagatela: nr 24(rejestr zabytków pod nr. 940)
4. Ulica Bernardyńska: nr 9, nr 13
5. Ulica Brzozowa: nr 2(rejestr zabytków pod nr. 943)
6. Ulica F. Chopina: nr 11, nr 16, nr 17
7. Ulica H. Cybulskiego: nr 7
8. Ulica W. Czaplickiego: nr 7(rejestr zabytków pod nr. 1633)
9. Ulica K. Dłuskiego: nr 1
10. Ulica gen. J. Filipowicza: nr 9(rejestr zabytków pod nr. 938)
11. Ulica J. M. Geislera: nr 21, nr 24
12. Ulica Gliniecka: nr 11
13. Ulica Goldflama: nr 8, nr 8A
14. Ulica Górna: nr 18A, nr 19
15. Ulica Jaremy: nr 5, nr 7
16. Ulica Karczewska: nr 14/16
17. Ulica J. Kilińskiego: nr 12/14, nr 16
18. Ulica J. Kochanowskiego: nr 6(rejestr zabytków pod nr. 939), nr 10
19. Ulica Kolorowa: nr 14(rejestr zabytków pod nr. A-27)
20. Ulica Kołłątaja: nr 13
21. Ulica M. Konopnickiej: nr 7, nr 7A, nr 9, nr 11, nr 12/14, nr 17
22. Ulica M. Kopernika: nr 1, nr 8, nr 26
23. Ulica Kościelna: nr 14, nr 16, nr 18, nr 19, nr 22, nr 23
24. Ulica T. Kościuszki: nr 5, nr 7, nr 15, nr 18, nr 19, nr 29, nr 30, nr 32
25. Ulica L. Kruczkowskiego : nr 10
26. Ulica Lelewela: nr 3(rejestr zabytków pod nr. 1637)
27. Ulica Leśna: nr 10
28. Ulica Lipowa: nr 10
29. Ulica Majowa: nr 140/142
30. Ulica J. Matejki: nr 2, nr 4
31. Ulica A. Mickiewicza: nr 43/47
32. Ulica S. Moniuszki: nr 10, nr 23/27, nr 25/27
33. Ulica Myśliwska: nr 2, nr 9
34. Ulica G. Narutowicza: nr 2, nr36/38
35. Ulica Orla: nr 1A, nr 1B, nr 1C, nr 5
36. Ulica J. Piłsudskiego: nr 2/4, nr 8/14, nr 16/18(rejestr zabytk. nr. 1640)
37. Ulica Poniatowskiego: nr 11(rejestr zabytków pod nr. 1635), nr 13, nr 15
38. Ulica B. Prusa: nr 1/3, nr 7, nr 8, nr 13
39. Ulica Reymonta: nr 16, nr 22, nr 28, nr 29, nr 36/38, nr 68/70, nr 83/91
40. Ulica Samorządowa: nr 8, nr 11, nr 13, nr 13A, nr 15, nr 16/20
41. Ulica J. Słowackiego: nr 4/10, nr 11, nr 22
42. Ulica Sułkowskiego: nr 11
43. Ulica A. Struga: nr 4(rejestr zabytków pod nr. 1634)
44. Ulica Świderska nr 30
45. Ulica Świerkowa: nr 14, nr 16
46. Ulica Turystyczna: nr 20(rejestr zabytków pod nr. 943
47. Ulica Warszawska: nr 5, nr 26, nr 31, nr 34, nr 40
48. Ulica Wawerska: nr 9A(rejestr zabytków pod nr. 1632)
49. Ulica Wiejska: nr 89
50. Ulica Wierchowa: nr 15
51. Ulica Wierzbowa: nr 3(rejestr zabytków pod nr. 1724)
52. Ulica Willowa: nr 8
53. Ulica Wojskiego: nr 20
54. Ulica Zamenhofa: nr 4(rejestr zabytków pod nr. 1452), nr 22
55. Ulica Wł. Żeromskiego: nr 10, nr 16, nr 36, nr 38, nr 60/62

oprac. ZESPÓŁ HISTORYCZNY TPO

PREZES
Sebastian Rakowski

Otwock, 19 czerwca 2013 r.
TOWARZYSTWO
PRZYJACIÓŁ OTWOCKA

RADA MIASTA OTWOCKA
PREZYDENT MIASTA OTWOCKA

   Towarzystwo Przyjaciół Otwocka przedstawia uwagi do Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego miasta Otwocka według załącznika.

Załącznik nr 1: Uwagi do Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego miasta Otwocka.     

Z poważaniem 
PREZES
Towarzystwa Przyjaciół Otwocka
Sebastian Rakowski

ZAŁĄCZNIK NR 1:

UWAGI DO STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO MIASTA OTWOCKA

1. Brak jasnego określenia głównych funkcji, które ma pełnić miasto Otwock w przyszłości. Nie wskazanie ich w Studium uniemożliwia racjonalną gospodarkę przestrzenną w naszym mieście.
2. W Studium brakuje określenia dominujących funkcji miasta w powiązaniu z obszarami zewnętrznymi (w tym w szczególności z programami rozwoju miasta stołecznego Warszawy) a także powiązaniami wewnętrznymi w Otwocku.
3. Studium nie wyznacza wyraźnego centrum miasta, co uniemożliwia zaplanowanie rozsądnych rozwiązań komunikacyjnych w nim.
4. Dopuszczenie intensywnej zabudowy na terenach peryferyjnych miasta w znaczny sposób podniesie koszty rozbudowy i eksploatacji infrastruktury miejskiej.
5. Brak w Studium wyznaczenia lokalnych centrów obsługi mieszkańców dla poszczególnych historycznie ukształtowanych dzielnic Otwocka takich jak: Świder, Śródborów, Kresy, Jabłonna itd.
6. Brak precyzyjnego określenia, które obszary Otwocka będą w przyszłości pełnić funkcje rekreacyjno–wypoczynkowe.
7. Obecnie istniejące tereny leśne i porolne winny być pozostawione jako obszary biologicznie czynne. W szczególności dotyczy to terenów podmokłych, które nie powinny być nigdy zabudowywane. Stanowią one naturalne zabezpieczenie przed gwałtownymi nawalnymi opadami, które w ostatnich latach stały się dla Polski typowymi zjawiskami meteorologicznymi.
8. W Studium brak jest troski o przeszłość historyczną Otwocka. Uważamy, że zabytki wpisane do rejestru gminnego, zwłaszcza tzw. „świdermajery”, powinny być pod szczególną opieką jako dziedzictwo kulturowe naszego miasta. Również miejsca martyrologii narodu polskiego okresu II wojny światowej i represji stalinowskich oraz miejsca Zagłady Żydów otwockich i wszelkie pamiątki po nich winny być otoczone należytą ochroną i opieką.

                                                                                    

PAMIĘCI
IRENY SENDLEROWEJ
MATKI DZIECI HOLOCAUSTU
1910 – 2008

IRENA SENDLEROWA z d. KRZYŻANOWSKA
DAMA ORDERU ORŁA BIAŁEGO, SPRAWIEDLIWA WŚRÓD NARODÓW ŚWIATA.
DWUKROTNIE NOMINOWANA DO POKOJOWEJ NAGRODY NOBLA.
LAUREATKA NAGRODY IMIENIA JANA KARSKIEGO „ZA MĘSTWO I ODWAGĘ”,
MEDALU „POWSTANIE W GETCIE WARSZAWSKIM”.
CZŁONKINI POLSKIEGO RUCHU OPORU – PS. „JOLANTA”,
SZEFOWA REFERATU DZIECIĘCEGO RADY POMOCY ŻYDOM „ŻEGOTA”,                                     SANITARIUSZKA W POWSTANIU WARSZAWSKIM.

Irena Sendlerowa zawsze niosła pomoc słabszym, biednym i pokrzywdzonym. W czasie okupacji niemieckiej, wraz ze swymi współpracownikami ryzykując życie, przyczyniła się do uratowania od Zagłady ok. 2500 dzieci żydowskich z warszawskiego getta. Odważna kobieta wielkiego serca, której postawa jest dla nas poruszającą lekcją człowieczeństwa.

W tym domu przy ul. Kopernika 8 (d. Kościuszki 7), w latach 1913 – 1920 mieszkała z rodzicami. Ojciec, doktor Stanisław Krzyżanowski prowadził tu wzorowe sanatorium dla ludzi chorych na płuca. Matka, Janina z d. Grzybowska po śmierci męża w 1917 r. zajmowała się pracą w administracji tej placówki leczniczej. Przez całe swe życie Irena Sendlerowa wspominała  swoje szczęśliwe dzieciństwo wśród otwockich lasów.

Otwock lat dziecięcych Ireny Sendlerowej, miasto wielu kultur, jego obywatele, ukochani rodzice, ukształtowały Jej szlachetność, wrażliwość na drugiego człowieka.

W 2010 R. OTRZYMAŁA HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA OTWOCKA.

Jesteśmy dumni, że mieszkanką naszego miasta była Irena Sendlerowa.

Mieszkańcy Otwocka
Otwock, maj 2015 r.

                                                                                                                       Otwock, 24 czerwca 2015 r.

TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ OTWOCKA 

RADA MIASTA OTWOCKA
PREZYDENT OTWOCKA                                  

W sprawie utworzenia stanowiska architekta miejskiego                       

                                                           

   Ponawiamy prośbę z dn. 04 października 2007 r. i z dn.27 listopada 2012 r.     o rozważenie możliwości utworzenia stanowiska architekta-urbanisty, który współpracowałby ściśle z konserwatorem zabytków i ze społeczeństwem Otwocka, reprezentowanym przez organizacje obywatelskie, jak na przykład nasze Towarzystwo Przyjaciół Otwocka.

   Czynimy to w trosce o nowoczesny, estetyczny wygląd rozwijającego się naszego miasta oraz konieczność zachowania jego dorobku kulturowego.

   Naszym zdaniem, brak architekta miejskiego w Urzędzie Miasta Otwocka nie sprzyja opracowaniu przemyślanego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i właściwej jego realizacji, gdzie kontynuowano by w zabudowie tradycje otwockiego stylu świdermajer, wprowadzono by przepisy dotyczące planowanej, odpowiedniej wielkości, kolorystyki, elementów dekoracyjnych zarówno dla poszczególnych domów, ulic, skwerów, miejsc wypoczynku, jak i dla całego „Miasta z dobrym klimatem”. Uważamy również, że architekt miejski mający w swoich obowiązkach pieczę nad zabytkami otwockimi nie dopuściłby do ich rozbiórek, degradacji, tak jak stało się np. z Willą Maria, Willą Julia, Willą Mucha, Uzdrowiskiem Abrama Gurewicza, Zofiówką, Olinem, Ostrówkiem, Zachętą…  

Z poważaniem 
PREZES
Towarzystwa Przyjaciół Otwocka
Sebastian Rakowski

                                                                                                           Otwock, 24. 11. 2015 r.

TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ OTWOCKA                                     
ZESPÓŁ HISTORYCZNY

Do
WYDAWCA GAZETY OTWOCKIEJ
URZĄD MIASTA OTWOCKA
REDAKCJA GAZETY OTWOCKIEJ

   W uzupełnieniu do artykułu Marcina Leszczyńskiego „Rocznik Otwocki” zrecenzowany (Gazeta Otwocka, nr 9, październik 2015), Zespół Historyczny Towarzystwa Przyjaciół Otwocka wnosi kilka uwag, aby recenzja tej publikacji była pełniejsza i bardziej spełniała oczekiwania czytelnika otwockiego.

   „Rocznik Otwocki” tom XIII ( jak i poprzedni tom XII, proszę nie mylić z tomem XII „Rocznika Otwockiego”, którego wydawcą jest Zespół Autorski byłego Otwockiego Towarzystwa Naukowo – Kulturalnego z 2012 r.), w rzeczywistości nie jest otwocki. Na 36 artykułów tylko 3 w całości są na temat Otwocka, 8 – po części, pozostałe – nie dotyczą ani historii, ani współczesnych problemów naszej „małej ojczyzny”. Redakcja ma naukowe ambicje, i to się chwali, jednak zatrudnieni historycy z tytułami naukowymi nie pomogli –  nie jest to „Rocznik Otwocki”. Autorzy przedstawiając nawet wydarzenia historyczne tak ważne dla Polaków nie starają się poszerzyć naszą wiedzę o uczestnictwo w nich otwocczan np. w Powstaniu Warszawskim, Bitwie o Monte Cassino, na frontach II wojny światowej. Zbyt mało jest życiorysów mieszkańców Otwocka zasłużonych dla naszego miasta i Polski, relacji z działalności organizacji otwockich, które są strażnikami tradycji, ciągłości, rzetelnej wiedzy o Otwocku, gwarantem rozwoju naszego miasta, wydarzeń istotnych dla otwocczan jak: 100 lat istnienia straży pożarnej, 100 lat Towarzystwa Przyjaciół Otwocka.

   W roku przyszłym obchodzić będziemy 100 lat miasta Otwocka. „Rocznik Otwocki” tom XII i tom XIII, których spiritus movens jest redaktor naczelny nie wyposażą nas w rzetelną wiedzę o Otwocku. Powielane błędy merytoryczne, niestaranna korekta, niedbałe objaśnienia, brak danych źródłowych, tematy nie związane z Otwockiem nie spełniają naszych nadziei na publikacje, które utrwalałyby naszą otwocką tożsamość i dumę z naszej „małej ojczyzny”.

   Przytoczymy tylko kilka błędów, które świadczą o niewiedzy autora, lekceważeniu czytelnika. I tak według autora w 1915 r. „wraz z wojskiem austriackim pojawił się Józef Piłsudski…” (po wkroczeniu wojsk niemieckich), „otwockie zakłady lecznicze, m. in. Sanatorium Gurewicza” (wł. Uzdrowisko Abrama Gurewicza, które nigdy nie było zakładem leczniczym), „ w wypadku wybrania na burmistrza miasta goja (nie – Żyda)” (po prostu chrześcijanina),  „pojawił się wniosek obywateli…”, konkretnie działacze Towarzystwa Przyjaciół Otwocka przyczynili się do utworzenia odrębnej jednostki administracyjnej, miasta Otwocka. W statucie i działalności tej organizacji powstałej formalnie w 1912 r. były wszystkie ważne czynniki miastotwórcze powstania i rozwoju Otwocka, autorka artykułu o tym nie wie albo nie chce wiedzieć. Zresztą ta sama autorka w tomie XII „Rocznika Otwockiego”, Zygmunta Migdalskiego ps. „ZZ” nazwała „James Bond z Otwocka”. Tytuł śmieszny, bardzo krzywdzący pamięć otwockiego bohatera. Wnikliwego czytelnika odsyłamy do porównania treści tego artykułu z publikacją Jacka Zygmunta Jaroszewskiego „Porucznik Zygmunt Migdalski „ZZ” fakty, dokumenty, relacje”. W tymże tomie według tej samej autorki ks. Ludwik Wolski był pierwszym proboszczem nad Świdrem. Nie – był piątym proboszczem parafii p.w. św. Wincentego a Paulo w Otwocku, dokładnie  w latach 1923 – 1949.

   W tomie XIII szkoda, że mądry artykuł „Służba w warunkach wyjątkowych…” błędy literowe przeszkadzają w rozumieniu treści i zmuszają czytającego do odgadywania sensu.

   Zespół Historyczny Towarzystwa Przyjaciół Otwocka ma nadzieję, że redakcja, która publikuje „Rocznik Otwocki” dzięki dotacji Urzędu Miasta Otwocka, nie zlekceważy naszych uwag i dołoży większych starań aby dać nam dużo więcej rzetelnej wiedzy o Otwocku, jego ciekawych miejscach, wydarzeniach, o ludziach zasłużonych dla naszej „małej ojczyzny”, Polski i świata. I bez  błędów. Jeśli tego nie potrafi lub nie chce, może zmienić tytuł publikacji i nie sugerować czytelnikom, że czytać będą „Rocznik Otwocki”.

Do wiadomości

Rady Miasta Otwocka